ببخشای ای روشن عشق بر ما ببخشای! ببخشای اگر صبح را. ما به مهمانی کوچه دعوت نکردیم. ببخشای اگر روی پیراهن ما. نشان عبور سحر نیست! اگر از حضور فلق روی فرق صنوبر خبر نیست. نسیمی گیاه سحرگاه را در کمندی فکنده ست. و تا دشت بیداری اش می کشاند. و ما کمتر از آن نسیمیم.

Ƹ Ӝ Ʒ Lovely girl Ƹ Ӝ Ʒ. او یقینا پی معشوق خودش می آید. مطمئنا که پشیمان شده برمیگردد. ادرس وب دیگه م هست خوشحال میشم سربزنین. اونی که روش دست گذاشتی. روزی همه ی دنیای من بود. چهارشنبه بیست و دوم مرداد ۱۳۹۳. خیلی سخته عشقت تا ساعت 5 صبح قربون صدقه یکی دیگه بره. و تو بهش اس بدی بگی چرا بیداری! آن قدر در .

شعر ها مرا زنده نگه می دارند. هر روز یک شعر تازه. عام شدم که خاص نباشم تیشه شدم که داس نباشم. کوته بودم و کوته نظر شدم در جمع کوته هان بی بصر شدم. به معیار دل منتظر شدم دیر شد که اهل ددر شدم. پایان ره دیدم که تنها باشم دور هم جمع شدیم خواستم که منه باشم. که کم بودمت و کمتر شدم به دیدم بد بودم و به دیدت بدتر شدم. از منها به اجتماع رسیدم خطی عظیم روی انزوا کشیدم. خواستم فکرت نکنم با همه جمع شدم خواستم ولی با همه در خودم جمع شدم. و در انتها اسمت که روی دیوار بود و دیگر نیست عصمت که روی یار بود و دیگر نیست.

Se Quii Ne Me Tue Pas Me Rend Plus Forte.